Obojga Sycylii, Królestwo
 
Encyklopedia PWN
Obojga Sycylii, Królestwo,
państwo wł. złożone z Sycylii i południowej części Płw. Apenińskiego, ze stolicą w Neapolu;
początkowo lenno papieskie, 1186–1266 pod władzą niem. dyn. Hohenstaufów, następnie fr. Andegawenów (z przeniesieniem stolicy z Palermo do Neapolu); w wyniku powstania antyfr. 1282 w Palermo (sycylijskie nieszpory) Karol I Andegaweński utrzymał się jedynie w Królestwie Neapolu, a Sycylia dostała się pod władzę młodszej linii dyn. aragońskiej, 1409 połączona z Aragonią, która zajęła 1442 (ostatecznie 1503) także Neapol; Alfons V przyjął tytuł króla Obojga Sycylii, wnosząc swe posiadłości w skład zjednoczonej Hiszpanii; w wyniku hiszp. wojny sukcesyjnej 1701–14 (pokój w Utrechcie 1713) Królestwo Neapolu, a od 1718 również Sycylia przeszły we władanie Austrii, która 1735 oddała je bocznej linii Burbonów hiszp.; 1806–15 zajęte przez Napoleona I; po jego klęsce, od 1815 połączone z Królestwem Neapolu, ponownie pod władzą Burbonów; 1820–21 neapolitańską rewolucję stłumili Austriacy; 1848–49 wydarzenia w K.O.S. (zwłaszcza na Sycylii) odegrały istotną rolę w czasie Wiosny Ludów 1848–49 we Włoszech; 1859–60 opanowane przez G. Garibaldiego, weszło 1861 w skład zjednoczonych Włoch.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Neapol, Piazza del Plebiscito fot. Z. Wyleżyński/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia