Kalabria
 
Encyklopedia PWN
Kalabria, Calabria,
region w południowych Włoszech, na Płw. Kalabryjskim, nad M. Tyrreńskim i M. Jońskim, oddzielony od Sycylii Cieśn. Mesyńską;
2,0 mln mieszk. (2008); powierzchnia 15,1 tys. km2; stol. Catanzaro, gł. m. Reggio di Calabria; powierzchnia górzysta (Apenin Kalabryjski); obszar bardzo aktywny sejsmicznie; jeden z najsłabiej rozwiniętych gospodarczo regionów Włoch; podstawę gospodarki stanowi rolnictwo; uprawa oliwek, winorośli, drzew cytrusowych (gł. mandarynki), pszenicy, buraków cukrowych; hodowla osłów, trzody chlewnej, owiec; przemysł gł. spoż. (olejarski, winiarski), cementowy, ceramiczny; w m. Crotone przemysł chem. oraz huta cynku i ołowiu; wydobycie siarki i soli kam.; turystyka.
Historia. Starożytne Bruttium, w VIII–VI w. p.n.e. tereny kolonizacji gr.; w III w. p.n.e. podbita przez Rzymian; po upadku Rzymu należała do Bizancjum; w poł. XI w. podbita przez Normanów, w składzie Królestwa Sycylii, od 1194 po władzą Sztaufów, od 1268 — dyn. andegaweńskiej (od 1282 w Królestwie Neapolu), od 1442 — aragońskiej; 1816–60 w Królestwie Obojga Sycylii; 1860 włączona do zjednoczonych Włoch; w czasie II wojny światowej, ze względu na poważne znaczenie strategiczne, często bombardowana przez lotnictwo alianckie; X 1943 zajęta przez aliantów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia