Nowa Kaledonia. Historia
 
Encyklopedia PWN
Nowa Kaledonia. Historia.
Wyspa odkryta (i nazwana) 1774 przez J. Cooka, 1853 została zajęta przez Francję. 1864–97 pełniła rolę kolonii karnej, do 1885 administrowana przez gubernatorów wojskowych. W XIX w. wystąpienia rdzennej ludności melanezyjskiej (Kanaków) przeciwko Francuzom. Od końca I wojny światowej eksploatacja rud niklu (odkrytych 1863). W czasie II wojny światowej ważna baza wojskowa aliantów. 1946–99 terytorium zamorskie Francji. 1968–71 gwałtowny wzrost wydobycia niklu. Od połowy lat 70. XX w. datuje się nasilenie dążeń Kanaków do zwiększenia autonomii. W latach 80. i 90. prowadzili oni, pod kierunkiem założonego 1984 Socjalistycznego Frontu Wyzwolenia Narodowego Kanaków, walkę z białymi osadnikami pochodzenia europejskimi (Kaldoszami) o niepodległość. W 1998 Francja i wszystkie siły polityczne Nowej Kaledonii podpisały tzw. porozumienie z Numea o zwiększeniu autonomii terytorium i decentralizacji administracji, natomiast wyznaczone na 1998 referendum w sprawie niepodległości przesunięto o kolejne 20 lat.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia