Młodzież Wszechpolska,
organizacja młodzieży akademickiej o orientacji narodowej;
Młodzież Wszechpolska
Encyklopedia PWN
utworzona 1918 z połączenia kół młodzieży akademickiej uczelni warsz. pod nazwą Stow. Młodych, następnie Nar. Zjednoczenie Młodzieży Akademickiej, na pierwszym zjeździe XII 1919 przyjęła nazwę M.W.; ideologicznie związana ze stronnictwem Narodowej Demokracji; miała największe wpływy na wyższych uczelniach (m.in. poprzez Bratnie Pomoce, korporacje studenckie); od 1926 legalna ekspozytura Obozu Wielkiej Polski; w poł. lat 30. utraciła wpływy w wyniku kryzysu ruchu młodzież. Stronnictwa Narodowego; gł. działacze m.in.: J. Jodziewicz, J. Rembieliński, J. Mosdorf, K. Fabiani; pisma: „Akademik Polski”, „Szczerbiec”, „Wszechpolak”. Reaktywowana w konspiracji XI 1943, grupowała studentów z podziemnych wyższych uczelni Warszawy; prowadziła szkolenie polit. oraz społ.-zaw.; liczyła 120 osób; II 1944 utworzono Chorągiew Warsz.M.W.; kolejni przewodniczący Zarządu M.W. w czasie okupacji — W. Chrzanowski, T. Łabędzki; pismo — „Wszechpolak”; po 1945 nieudane próby legalizacji organizacji; 1989 na zjeździe młodzieży nar. i katol. w Poznaniu organizację reaktywowano (prezesi Rady Nacz., m.in. R. Giertych, W. Wierzejski, K. Bosak, K. Bronisławski, R. Winnicki).
