Młoda Polska. Muzyka.
okres 1890–1918 (w niektórych syntezach literackich do 1905 lub 1914) w dziejach polskiej literatury i twórczości artystycznej zdominowany przez tendencje charakterystyczne dla ogólnoeuropejskiego modernizmu.
Młoda Polska. Muzyka
Encyklopedia PWN
Nazwą Młoda Polska w muzyce określa się grupę kompozytorów działających na przełomie XIX i XX w. (K. Szymanowski, L. Różycki, G. Fitelberg, A. Szeluto oraz zbliżony do grupy Młodej Polski ok. 1906 M. Karłowicz);
włączyli się oni w nowe nurty muzyki europejskiej, nawiązali do osiągnięć neoromantyzmu muzycznego, zwłaszcza do twórczości R. Wagnera, R. Straussa oraz kompozytorów Potężnej Gromadki; kompozytorzy Młodej Polski współdziałali organizacyjnie (m.in. wspólne koncerty i publikacje utworów) do I wojny światowej.
