Korona Królestwa Polskiego

Korona Królestwa Polskiego, Corona Regni Poloniae,

pojęcie publiczno-prawne. Pojęcie Korony Królestwa zaczęło być stosowane w Europie w XIII w. (Francja) jako określenie suwerennego państwa posiadającego nie tylko władcę — króla, lecz także własne prawa i historyczne terytorium.

Od schyłku XIV w. z Koroną Królestwa Polskiego, traktowaną jako czynnik nadrzędny wobec poszczególnych królów, zaczął utożsamiać się szlachecki „naród polityczny”; pojęcie Korony obejmowało, poza ziemiami pozostającymi pod panowaniem króla polskiego, wszystkie ziemie historycznie i etnicznie polskie; od unii lubelskiej 1569 nazwa Korona była używana w przeciwstawieniu do Litwy (jako drugiego członu państwa polsko-litewskiego); w XVII w. Korona utraciła część ziem, jednak mimo drobnych zmian terytorialnych przetrwała do rozbiorów.