Kasa Chorych
 
Encyklopedia PWN
Kasa Chorych,
instytucja ubezpieczeń zdrowotnych, której nazwa wywodzi się od kas chorych powołanych 1883 przez kanclerza O. von Bismarcka.
W Polsce pierwsza kasa chorych została powołana 19 V 1920; kasy chorych zapewniały ubezpieczonym (pracownikom najemnym, także robotnikom rolnym i leśnym) i ich rodzinom bezpłatną pomoc lekarską, położniczą i zasiłki pieniężne na wypadek choroby, połogu lub śmierci członka rodziny oraz pomoc dla matek karmiących; składki członkowskie w 2/5 obciążały pracowników, w 3/5 pracodawcę; kasy chorych były organizowane na zasadzie samorządu i zarządzane przez rady, składające się w 1/3 z pracodawców, w 2/3 z ubezpieczonych; kasy chorych łączyły się w Okręgowe Związki i Ogólnopaństw. Związek Kas Chorych; po 1929 samorząd kas chorych był stopniowo ograniczany przez rząd, 1934 przekształcono je w Ubezpieczalnię Społeczną, nadzorowaną przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Po II wojnie światowej reaktywowano działalność Ubezpieczalni Społecznej, która działała do 1951, kiedy to powołano Zakład Lecznictwa Pracowniczego, przekształcony 1952 w państwową społeczną służbę zdrowia; 1992 sejm przyjął uchwałę o powrocie do ubezpieczeniowego systemu finansowania opieki zdrowotnej, a 6 II 1997 ustawę o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym; nowelizacja ustawy w XI i XII 1997 przywróciła nazwę „Kasa Chorych”, a I 1998 rozpoczęły one działalność. Kasy zlikwidowano 2003 i na ich miejsce powołano Narodowy Fundusz Zdrowia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia