Galilea, hebr. Ha-Galil, gr. Galilaia,
kraina historyczna w Palestynie, na północy Izraela;
Galilea
Encyklopedia PWN
wyżynna (wysokość do 1208 m — Meron); od wschodu ograniczona Rowem Jordanu i Jez. Tyberiadzkim. Do końca VIII w. p.n.e. prowincja izrael., później podbita przez Asyrię i zasiedlona ludnością ze wschodnich obszarów Asyrii; 105 p.n.e. powróciła w skład państwa izrael.; mimo przyjęcia judaizmu długo zachowała odrębność etniczną. Według Nowego Testamentu G. była kolebką chrześcijaństwa (miasta: Betsaida, Kana Galilejska, Kafarnaum, Nazaret) — Jezus Chrystus i większość jego uczniów pochodzili z G. (stąd chrześcijan początkowo zw. galilejczykami). Od upadku powstania Bar Kochby 135 n.e. do IX w. najbardziej ożywiony ośr. życia kult. Żydów; od 1948 niemal w całości w obrębie Państwa Izrael.
