Foscari
patrycjusz wenecki, doża od 1423;
[fọskari]
Francesco, ur. ok. 1372, zm. 1 XI 1457, Wenecja,
Foscari Francesco
Encyklopedia PWN
przewodniczący Rady Czterdziestu (1401), następnie Rady Dziesięciu (1405–13); kierował wenecką ekspansją we wschodniej Lombardii; jako doża, w sojuszu z Florencją, walczył z Mediolanem, 1427 opanował Bergamo, Cremonę i Brescię, 1441 wcielił do posiadłości weneckich Peschierę i Cremonę; 1454 uczestniczył w pokoju w Lodi i współtworzył Ligę Włoską; na skutek fałszywych oskarżeń 25 X 1457 zmuszony do ustąpienia, po kilku dniach zmarł. Tragiczne losy F. i jego syna Jacopo, również fałszywie oskarżonego, uwięzionego i torturowanego, a gdy zwrócił się o pomoc do księcia Mediolanu posądzonego o zdradę, były tematem utworów lit., m.in. G. Byrona The Two of Foscari (1821), oraz opery G. Verdiego I due Foscari (1844).
