Epir

Epir, Ịpiros, Ḗpeiros,

kraina historyczna, obecnie region w północno-zachodniej Grecji, nad M. Jońskim;

pow. 9,2 tys. km², 359 tys. mieszk. (2005); gł. m. Janina; powierzchnia górzysta (góry Pindos), na wybrzeżach niewielkie niziny; uprawa pszenicy, kukurydzy, winorośli, oliwek, tytoniu, w górach wypas owiec i kóz; przemysł skórz.-obuwniczy, włók., spoż.; rzemiosło artystyczne.

Historia.

W starożytności na wybrzeżu skolonizowany przez Greków, w głębi zamieszkany przez plemiona epirockie, m.in. Molossów, które w V w. p.n.e. wzięły aktywny udział w wojnie peloponeskiej; zjednoczony E. powstał w IV w., zaś w III w., w okresie panowania Pyrrusa, E. osiągnął w świecie śródziemnomor. pozycję mocarstwa; po śmierci Pyrrusa chylił się gwałtownie ku upadkowi; 146 p.n.e. został podbity przez Rzym; 395–1453 w cesarstwie bizant.; od 1453 pod panowaniem tur.; 1912 przyznany Grecji, północna część E. przypadła Albanii.