Czerwoni Khmerowie,
frakcja w kambodżańskim ruchu komunistycznym;
Czerwoni Khmerowie
Encyklopedia PWN
ich przywódcy (Ieng Sary, Khieu Samphan, Pol Pot) utworzyli na pocz. lat 60. oddziały partyzanckie walczące z wojskami ks. Norodoma Sihanouka; po zamachu marsz. Lon Nola 1970 oddziały Czerwonych Khmerów weszły w skład ugrupowań zbrojnych walczących pod przywództwem ks. Sihanouka z oddziałami rządowymi i wspierającymi je wojskami amer. i południowowietn.; po zajęciu 1975 Phnom Penh, Czerwoni Khmerowie odsunęli ks. Sihanouka od władzy i sami przejęli rządy; realizując maoistowską ideę przeniesienia życia społ. do komun wiejskich stosowali praktyki ludobójcze (prawdopodobnie zginęło ponad 1 mln osób); wyparci 1979 przez wojska wietn. z Phnom Penh podjęli działania partyzanckie przeciwko prowietn. reżimowi w Kambodży; 1982 przedstawiciele Czerwonych Khmerów weszli do działającego na emigracji opozycyjnego rządu ks. Sihanouka, a 1991 podpisali w Paryżu porozumienie o pokoju w Kambodży; 1993 zbojkotowali wybory parlamentarne, a ich oddziały nadal nie złożyły broni; 1998 zmarł Pol Pot, od 1997 pozbawiony przywództwa; 1998 Czerwoni Khmerowie poddali się rządowi kambodżańskiemu.
