Sihanouk
król Kambodży.
[sijanụk],
Norodom Sihanouk, ur. 31 X 1922, Phnom Penh, zm. 15 X 2012, Pekin,
Sihanouk
Encyklopedia PWN
1941 odziedziczył tron po dziadku, królu Monivongu; po uzyskaniu suwerenności przez Kambodżę (1954) zał. Lud. Wspólnotę Socjalist. (Sangkum Reast Nigum) i abdykował na rzecz ojca Norodoma Suramarita (1955); 1955–60 min. spraw zagranicznych; po śmierci ojca (1960) został szefem państwa, pełniąc 1961–62 i 1967–68 obowiązki premiera; w czasie wojny wietnamskiej starał się zachować neutralność Kambodży, ale zezwalał Vietcongowi na korzystanie z baz we wschodniej części kraju; obalony przez proamer. zamach Lon Nola (1970), nawiązał na emigracji współpracę z Czerwonymi Khmerami; po ich zwycięstwie (1975) wrócił do Kambodży jako głowa państwa; 1976 osadzony w areszcie domowym; uwolniony w czasie interwencji wietn. (1979), ponownie na emigracji; od 1982 na czele rządu opozycyjnej koalicji; na mocy porozumienia paryskiego z rządem w Phnom Penh (1991) wrócił do Kambodży, gdzie został przewodniczącym Najwyższej Rady Nar.; po zwycięstwie jego zwolenników w wyborach parlamentarnych 1993 powołany na króla Kambodży; 2004 abdykował.
