Chaldżiowie
 
Encyklopedia PWN
Chaldżiowie, Childżi, ang. Khilji,
indyjska dynastia muzułmańska panująca 1290–1320 w sułtanacie delhijskim;
pierwszy władca z dynastii Chaldżiów, Dżalal ud-Din Firuz Szah, objął tron 1290, po upadku ostatniego sułtana z dyn. niewolniczej, Kaikubada; Firuz Szah dążył do zażegnania sporów etnicznych i rel., odpierał powtarzające się najazdy mong.; 1294 został zamordowany przez swojego siostrzeńca Ala ud-Dina Chaldżia, który 1296 ogłosił się sułtanem; Ala ud-Din dążył do podporządkowania Delhi władców hinduskich na południe od sułtanatu; 1301–05 opanował Radźputanę, Malwę i Gudźarat; 1308–11 w wyniku wyprawy pod wodzą Malika Kafura zdobyty został Warangal, obalona dyn. Hojsalów (na połudie od rz. Kryszny), zdobyty Maduraj; 1312 potęga Ala ud-Dina osiągnęła szczyt, zwierzchność Delhi została narzucona całym niemal Indiom; po śmierci Ala ud-Dina (1316) tron objął najmłodszy syn Ala ud-Dina, Kutb ud-Din Mubarak Szah, który usiłował ponownie doprowadzić do uznania zwierzchności sułtanatu delhijskiego, odrzuconej w latach osłabienia władzy sułtana; 1320 został zamordowany przez jednego ze swoich dowódców — Chusru Chana, usuniętego z kolei przez pierwszego władcę z dyn. Tughlaków.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia