Akropol ateński

Akropol ateński, Akropolis ateńska,

najsłynniejszy ze wszystkich akropoli greckich, miejsce dawnego kultu Ateny i Posejdona.

Położony na wapiennym wzgórzu górującym nad miastem (157 m n.p.m.), był zamieszkany już w neolicie; z okresu mykeńskiego zachowały się ślady pałacu z megaronem, z X w. p.n.e.; od VI w. p.n.e. ośrodek kultu — początek monumentalnej zabudowy (świątynia Ateny zwana Hekatompedonem, skarbce, propyleje Pizystrata), zniszczonej w czasie wojen perskich; z 2. połowy V w. p.n.e. pochodzą: Partenon, Propyleje, Erechtejon, świątynia Nike; posągi Ateny dłuta Fidiasza; od XVII w. dewastowany (zniszczenie Partenonu 1687; Elgina marmury); od połowy XIX w. prace konserwatorskie; obecnie zespół muzealny; wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.

Akropol ateński, widok na Partenon, V w. p.n.e. (Grecja)

Ateny, Propyleje, ruiny wielkiej paradnej bramy, prowadzącej na Akropol, V w. p.n.e. (Grecja)

Ateny, Erechtejon, ruiny świątyni na Akropolu, koniec V w. p.n.e. (Grecja)

Ateny, Partenon, świątynia Ateny Partenos na Akropolu, 448–438 p.n.e. (Grecja)

Ateny, Akropol — na pierwszym planie Agora

Akropol ateński, kariatydy z tzw. Loży Kor Erechtejonu, 421–404 p.n.e. (Grecja)