zielona rewolucja,
niezwykle szybki przyrost plonów pszenicy w latach 60. XX w., który w decydującym stopniu ograniczył groźbę głodu na subkontynencie indyjskim oraz w międzyzwrotnikowych i podzwrotnikowych regionach Azji, Afryki i Ameryki Południowej;
zielona rewolucja
Encyklopedia PWN
zielona rewolucja polegała na upowszechnieniu w uprawie nowych wysokoplennych odmian pszenicy, ryżu, kukurydzy oraz zastosowaniu zmienionych technologii upraw (zwiększenie zużycia nawozów sztucznych, pestycydów, nawadnianie gruntów, intensywna agrotechnika); za twórcę zielonej rewolucji uważa się amer. hodowcę roślin N.E. Borlauga, który za osiągnięcia w dziedzinie hodowli, badań i upowszechniania wysokoplennych odmian pszenicy 1970 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. Pierwsze wysokoplenne odmiany pszenicy i ryżu wyhodowano w Meksyku w końcu lat 40., natomiast ich zastosowanie na szeroką skalę w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej (zwłaszcza w Indiach, Bangladeszu i na Filipinach) nastąpiło dopiero w poł. lat 60. XX w.; gwałtownemu zwiększeniu się produkcji zbóż w tych regionach świata towarzyszyły niekorzystne zmiany ekol. i ekon., jak nadmierna chemizacja siedliska roln. połączona z b. intensywną uprawą użytków rolnych, także niekorzystne zjawiska społ. i ekon. (m.in. nasilenie zróżnicowania dochodów roln., zaostrzenie konfliktów o ziemię, rugowanie z ziemi dzierżawców); nadzieje związane z zieloną rewolucją spełniły się tylko w niewielkim stopniu.
