ukiyo-e

ukiyo-e

[ukijoe; jap., ‘obraz świata, który przemija’],

szkoła i styl w malarstwie i drzeworycie japońskim XVII–XIX w.;

artyści ukiyo-e przedstawiali życie codzienne mieszkańców miasta, dzielnice rozrywek, sceny z teatru, aktorów, piękne kobiety i krajobrazy; styl ten osiągnął najbardziej wyrazistą formę w Edo (ob. Tokio); odróżniał się od dotychczasowych kanonów szkół mal., powtarzających klas. tematy i tkwiących w akademickim formalizmie; odpowiadał gustom i zyskał niezwykłą popularność wśród klas średnich, odgrywających coraz większą rolę w życiu społ.; najważniejsi mistrzowie ukiyo-e: Suzuki Harunobu, Andō Hiroshige, Katsushika Hokusai, Sharaku, Kitagawa Utamaro i inni.

Gejsza, Daimojiya, największy dom gejsz w dzielnicy Yoshiwara w Edo, drzeworyt Torii Kiyotada w stylu ukiyo-e, XVIII w.