fauxbourdon
muz. technika kompozytorska polegająca na prowadzeniu 3 głosów w równoległych współbrzmieniach tercjowo-kwartowych, czyli w tzw. akordach sekstowych;
[foburdą̣; fr. < wł. falso bordone ‘fałszywy burdon’] 
,
, fauxbourdon
Encyklopedia PWN
powstał w Anglii, rozwinięty w 1. poł. XV w. w szkole burgundzkiej, pojawił się także u Mikołaja z Radomia; fauxbourdon przyczynił się do utrwalenia poczucia akordowego i przezwyciężenia średniow. linearyzmu (niezależności poszczególnych głosów).
