Cohen 
, ur. 4 VII 1842, Coswig (Anhalt), zm. 4 IV 1918, Berlin,
filozof niemiecki.
[kọ:ən]
Hermann , ur. 4 VII 1842, Coswig (Anhalt), zm. 4 IV 1918, Berlin,
Cohen Hermann
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
1873–1912 profesor uniwersytetu w Marburgu; założyciel szkoły marburskiej neokantyzmu, interpretował poglądy I. Kanta w duchu platońskim (Kants Theorie der Erfahrung 1871); za gł. zadanie teorii poznania uznawał badanie log. warunków poznania nauk., zadanie nauki upatrywał w „tworzeniu faktów” przez budowę hipotetycznych konstrukcji log.; głosił koncepcję tzw. etycznego socjalizmu; kładł nacisk na „czystą” myśl i etykę; jego marburski system filoz. jest zawarty w 3 dziełach: Logik der reinen Erkenntnis (1902), Die Etik des reinen Willen (1904), Ästhetik des reinen Gefühls (1912); po 1912 przeniósł się do Berlina, studiował judaizm i zmienił swoje poglądy, dochodząc do przekonania, że rzeczywistość wyrasta z Boga a nie z czystego rozumu ludzkiego (Die Religion der Vernunft aus den Quellen des Judentums 1919).
