cantus
muz. w średniowieczu i renesansie melodia lub głos najwyższy w utworach polifonicznych, zw. też cantus mensuratus, cantus figuratus (figuralis), cantus fractus
[łac.],
cantus
Encyklopedia PWN
cantus firmus (skrót: c.f.) lub cantus prius factus, melodia podstawowa utworu wielogłosowego, do której dokomponowywano głosy kontrapunktujące, pochodziła z chorału gregoriańskiego, protest., pieśni świeckich; cantus planus, nazwa śpiewu gregoriańskiego (w równych wartościach rytmicznych), stosowana od XIII w. zamiast nazwy cantus choralis.
