firmus

Encyklopedia PWN

[łac., ‘śpiew stały’],

muz. struktura melodyczna stanowiąca podstawę kompozycji wielogłosowej, najczęściej zapożyczona z wcześniej istniejącego utworu jedno- lub wielogłosowego, rzadziej — napisana specjalnie dla mającej powstać kompozycji.

Bach Johann Sebastian Wymowa

, ur. 21 III 1685, Eisenach, zm. 28 VII 1750, Lipsk,

niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.

burgundzka szkoła,

w XV w. grupa kompozytorów pochodzących z Księstwa Burgundii lub skupionych wokół dworu książąt burgundzkich w Dijon (Filipa Dobrego i Filipa Śmiałego) oraz katedry w Cambrai.

cantus

[łac.],

muz. w średniowieczu i renesansie melodia lub głos najwyższy w utworach polifonicznych, zw. też cantus mensuratus, cantus figuratus (figuralis), cantus fractus

cerkiewny śpiew, muzyka cerkiewna,

muzyka Kościoła prawosławnego, z reguły wyłącznie wokalna, a cappella, wykluczająca użycie instrumentów muzycznych (z wyjątkiem samodzielnego użycia dzwonów cerkiewnych).

Crecquillon

[krekiją̣]

Thomas, ur. między 1480 a 1500, zm. 1557(?), Béthune,

kompozytor franko-flamandzki;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>