żelaza
Encyklopedia PWN
chemia bionieorganiczna, biochemia nieorganiczna,
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy (z pogranicza chemii i biologii) badająca pierwiastki chem. (i ich związki, gł. koordynacyjne) występujące w organizmach żywych i istotne dla funkcjonowania tych organizmów, a także syntetyczne modele kompleksów biologicznych.
m. we wschodniej Wenezueli, w stanie Bolívar, na l. brzegu Orinoko przy ujściu Caroní.
darniowa ruda, ruda łąkowa,
skała osadowa składająca się gł. z limonitu z domieszkami substancji ilasto-mułkowej, szczątków roślinnych, niekiedy syderytu, wiwianitu i in.;
ferryt
składnik strukturalny wielu stopów żelaza, będący roztworem międzywęzłowym (roztwór stały) węgla w żelazie α (Fe α) i krystalizującym, tak jak Fe α, w sieci regularnej przestrzennie centrowanej (typ A2), wewnątrz której są rozmieszczone atomy węgla.
[łac. ferrum ‘żelazo’],
stan w zachodnich Indiach, nad M. Arabskim, w sąsiedztwie stanów Maharasztra i Karnataka;
(GOP), największy w Polsce okręg przemysłowy, w północnej części Górnośląskiego Zagłębia Węglowego, w województwie śląskim, na południowym zachodzie graniczy z Rybnickim Okręgiem Węglowym;
