źródło
Encyklopedia PWN
lekarz, podróżnik, przyrodnik, pisarz;
w. w woj. dolnośląskim (pow. kłodzki, gmina Kłodzko), w dolinie Białej Lądeckiej;
Żeleznowodzk, Żeleznowọdsk,
m. w Rosji, w Kraju Stawropolskim, na południowych stokach G. Żelaznej, na wys. 600–650 m.
Żmudzka, Wysoczyzna, Pojezierze Żmudzkie, Žemaičių aukštuma,
wysoczyzna morenowa w północno-zachodniej Litwie, część Wysoczyzn Żmudzko-Kurońskich;
anat. silnie umięśniona część przewodu pokarmowego (pokarmowy układ) zwierząt między przełykiem a jelitem, gdzie zachodzi rozdrobnienie pokarmu i wstępny proces trawienia w środowisku kwaśnym.
biochem. różnobarwne związki org. o cząsteczkach zawierających 4 pierścienie pirolowe połączone w łańcuch.
