łukowych
Encyklopedia PWN
część inżynierii materiałowej dotycząca kształtowania warstwy wierzchniej materiału w celu nadania jej specyficznych właściwości, gł. antykorozyjnych, trybologicznych, mech. lub dekoracyjnych, a także fiz. (np. warstwy antyrefleksyjne lub zwiększające pochłanianie ciepła).
ros. elektrotechnik i wynalazca, z zawodu inżynier wojskowy;
katoda
elektron. w przyrządzie elektronicznym (np. diodzie półprzewodnikowej, tyrystorze, lampie elektronowej), a także w aparacie elektrycznym (np. elektrolizerze) oraz w lampie łukowej — elektroda doprowadzająca ujemne nośniki ładunku do obszaru międzyelektrodowego (lub odprowadzająca dodatnie);
[gr. káthodos ‘schodzenie’],
kąt, kąt płaski niezorientowany, kąt płaski,
mat. część płaszczyzny ograniczona 2 półprostymi o wspólnym początku; półproste te nazywa się ramionami kąta, a ich początek — wierzchołkiem;
mat. kąt płaski, którego ramiona leżą na jednej prostej i nie pokrywają się, czyli kąt mający 180° (w mierze łukowej: π).