Łabą

Encyklopedia PWN

[łac.],

termin oznaczający w XII–XIV w. założenie nowej wsi lub miasta, z czasem także przekształcenie już istniejącej osady przez regulację przestrzenną i wyodrębnienie prawne, zazwyczaj na podstawie nowego prawa osadniczego, zwanego prawem niemieckim.

Longobardowie, Langobardowie,

plemię germańskie;

Lovosice,

m. w północno-zachodnich Czechach (kraj uściański), nad Łabą;

Łabińsk, Łabịnsk,

m. w Rosji (Kraj Krasnodarski), nad Łabą (lewy dopływ Kubania);

Łużyce, górnołuż. Łužica, dolnołuż. Łužyca, niem. Lausitz,

niem. kraina historyczna w południowo-wschodniej części Niemiec, między Nysą Łużycką a Łabą.

Magdeburg