Magdeburg 
,
miasto w środkowej części Niemiec, nad Łabą;
, Magdeburg
Encyklopedia PWN
stolica kraju związkowego Saksonia-Anhalt. W IX w. gród saski, ośrodek handlu z krajami słowiańskimi; w X w. miasto i centrum kulturalne (ośrodek tzw. odrodzenia ottońskiego); od 968 arcybiskupstwo (sekularyzowane 1648); jedno z największych i nabogatszych niemieckich miast średniowiecza, członek Hanzy; magdeburskie prawo miejskie stało się wzorem upowszechnionym od XIII w. w znacznej części środkowej i wschodniej Europy; w czasie wojny trzydziestoletniej 1631 spalony przez wojska J. Tilly’ego, a znaczna część mieszkańców wymordowana; od 1680 pod panowaniem elektorów brandenburskich, 1806–13 w Królestwie Westfalii; od 1816 stolica pruskiej prowincji Saksonii; po II wojnie światowej do 1990 w NRD. Ośrodek przemysłowy, rozwinięty zwłaszcza przemysł maszynowy (silniki dieslowskie, urządzenia chemiczne, górnicze), metalowy, chemiczny, precyzyjny, materiałów budowlanych, stoczniowy, spożywczy; węzeł komunikacyjny, ważny port śródlądowy (na północ od Magdeburga węzeł dróg wodnych); ośrodek naukowy (szkoły wyższe: techniczna, medyczna, pedagogiczna), kulturalny i turystyczny; muzea; z zabytków, w większości zniszczonych 1945, odbudowane m.in.: gotycka katedra (XIII–XIV w.) z bogatym wystrojem rzeźbiarskim i nagrobkami (od XII w.), kościoły: romańsko-gotycki NMP (XI–XIII w.) z klasztorem dawniej Norbertanów, Św. Jana, Św. Sebastiana, Św. Piotra (XII–XV w.) oraz gotycka kaplica Św. Marii Magdaleny; barokowy ratusz (XVII w.) z późnoromańską piwnicą, przed nim kamienny posąg jeźdźca (kopia, oryginał z ok. 1240 w muzeum); barokowe domy.
