zapłon
Encyklopedia PWN
półkoks, koks niskotemperaturowy,
substancja stała, porowata, będąca produktem wytlewania naturalnych paliw stałych, najczęściej węgla kamiennego lub brunatnego;
ogrzewanie substancji stałych w wysokiej temperaturze, niższej od ich temperatury topnienia, w celu spowodowania przemian fiz. lub chem.;
proch bezdymny, proch koloidalny,
miotający materiał wybuchowy, przy którego paleniu, w odróżnieniu od prochu czarnego, wydziela się minim. ilość dymu;
naturalna, ciekła mieszanina węglowodorów parafinowych (alkany), naftenowych (cykloalkany) i aromatycznych (związki aromatyczne).
samorzutne zapoczątkowanie spalania, nie wymagające inicjującego działania iskry elektr. lub płomienia;
potoczna nazwa → silnika spalinowego tłokowego o zapłonie iskrowym.
