wzbudzenie
Encyklopedia PWN
japoński malarz i twórca drzeworytów, poeta;
geol. przemieszczenia znacznych zwartych mas litosfery lub głębszych części Ziemi pod wpływem sił wzbudzonych we wnętrzu Ziemi;
teoria oprac. przez J. Habermasa i przedstawiona w pracy Teoria działania komunikacyjnego (t. 1–2 1981, wyd. pol. t. 1 Racjonalność działania a racjonalność społeczna 1999, t. 2 Przyczynek do krytyki rozumu funkcjonalnego 2002), po co najmniej 20 latach poszukiwania warunków niezakłóconej komunikacji międzyludzkiej;
termoluminescencja
emisja światła wywołana ogrzewaniem substancji uprzednio wzbudzonej światłem lub promieniowaniem jonizującym;
[gr.-łac.],
tomografia
sposób uzyskiwania dwuwymiarowego obrazu przekroju obiektu trójwymiarowego w dowolnie wybranej płaszczyźnie, w celu poznania jego struktury wewn., bez konieczności naruszania tej struktury;
[gr. tomós ‘cięty’, ‘tnący’, gráphō ‘piszę’],
tomografia rezonansu magnetycznego, MR, MRI (ang. Magnetic Resonance Imaging),
metoda tomografii opierająca się na wykorzystaniu magnet. właściwości jąder atomowych, zwłaszcza atomów wodoru (protonów);
