wyrazy
Encyklopedia PWN
dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;
dział językoznawstwa badający znaczenia wyrażeń językowych, tj. tekstów, zdań, grup wyrazowych, wyrazów.
supletywizm
tworzenie form fleksyjnych danego wyrazu na podstawie różnych tematów fleksyjnych; formy supletywnej nie można wyprowadzić z formy podstawowej za pomocą reguł fonetycznych; s. może być zupełny, wtedy tematy supletywne są całkowicie różne, np. dobry — lepszy, człowiek — ludzie, bądź częściowy, gdy tematy są fonologicznie częściowo zbieżne, np. wiedzie-ć — wie-m; s. występuje w niewielu wyrazach, ale są to wyrazy często używane:
[fr. supplétif < łac. suppleo ‘uzupełniam’],
stosowane od XIX w. określenie dziedzin twórczości artystycznej percypowanych wzrokowo, obejmujące architekturę, rzeźbę, malarstwo, grafikę, rzemiosło artystyczne.
mat. pojęcie z zakresu kombinatoryki: w. k-elementową ze zbioru n-elementowego nazywa się dowolne ustawienie (pewnych) elementów tego zbioru w ciąg skończony długości k;
