wtórna
Encyklopedia PWN
psychol. termin wprowadzony przez I. Pawłowa, przejęty i stosowany w behawiorystycznych teoriach uczenia się (behawioryzm) na oznaczenie faktu, że pewne zdarzenia (stany rzeczy) występujące w następstwie zachowań zwiększają prawdopodobieństwo pojawienia się tych zachowań w przyszłości w podobnych sytuacjach;
zachowanie, zachowanie się,
psychol. jedno z podstawowych pojęć psychologii; w najszerszym znaczeniu — każda dająca się obserwować reakcja na bodźce z otoczenia lub ogół reakcji i ustosunkowań organizmu żywego do środowiska.
substancje chemiczne i radioaktywne oraz bakterie chorobotwórcze i in. mikroorganizmy, występujące w glebach w ilościach przekraczających ich naturalną zawartość, niezbędną do zapewnienia obiegu materii i energii w ekosystemach, a także zanieczyszczenia mechaniczne, czyli substancje stałe inne niż tworzywo glebowe (części szkieletowe), o wymiarach ponad 1 mm, którymi mogą być m.in. odpady budowlane, nieorganiczne odpady komunalne, tj. tworzywa sztuczne, szkło, opakowania itp.
gazy, ciecze i ciała stałe obecne w powietrzu, nie będące jego naturalnymi składnikami, lub też substancje występujące w ilościach wyraźnie zwiększonych w porównaniu z naturalnym składem powietrza;
med. choroba infekcyjna z głównym nasileniem procesu zapalnego w tkankach opon mózgowo-rdzeniowych;
