wokalny
Encyklopedia PWN
Beethoven
kompozytor niemiecki.
[bẹ:tho:fn]
Ludwig van , ur. przed lub 17 XII 1770 (data chrztu), Bonn, zm. 26 III 1827, Wiedeń,
muz. technika wokalna wykształcona w XVII i rozwinięta w XVIII w. we Włoszech, wysuwająca na pierwszy plan piękno i wirtuozerię śpiewu;
muz. grupa kompozytorów działających w Berlinie od lat 40. XVIII w. do końca tego wieku, związanych częściowo z dworem protektora muzyki i muzyka amatora, króla Fryderyka II Wielkiego.
bicinium
muz. dwugłosowy utwór wokalny XVI–pocz. XVII w., m.in. w twórczości O. di Lasso, M. Praetoriusa.
[łac.],
bizantyńska muzyka, muzyka bizantyjska,
muzyka cesarstwa wschodniorzym. (IV–XV w.). Najdonioślejszą rolę odegrał ośrodek wschodni w kształtowaniu muzyki religijnej;
kompozytor;