bizantyńska muzyka, muzyka bizantyjska,
muzyka cesarstwa wschodniorzym. (IV–XV w.). Najdonioślejszą rolę odegrał ośrodek wschodni w kształtowaniu muzyki religijnej;
bizantyńska muzyka
Encyklopedia PWN
wokalne, monodyczne formy hymniczne (troparion, kontakion, kanon) osiągnęły szczyt rozwoju w twórczości kompozytorów VIII i IX w. (Jan z Damaszku, Kosmas z Jerozolimy); w XIII w. wystąpiły tendencje do przeładowania muzyki koloraturami; duże znaczenie zyskała również teoria muzyki, stosunkowo różna od greckiej i latyńskiej; mniejszą rolę odgrywała muzyka dworska: aklamacje i muzyka instrumentalna (rogi, trąbki, piszczałki, cymbały, organy). Po upadku cesarstwa elementy muzyki bizantyńskiej przetrwały w liturgii prawosławnej kręgu bizantyńskiego oraz w muzyce cerkiewnej.
