użytkowa
Encyklopedia PWN
zootechn. termin używany w hodowli zwierząt na określenie zespołu cech pokrojowych i fizjologicznych zwierzęcia, warunkujących rodzaj jego użytkowości;
gatunki zwierząt dzikich, udomowianych, użytkowanych w gospodarstwach rolnych lub odławianych spośród pozostających na wolności w celu osiągnięcia korzyści materialnych i zaspokojenia potrzeb bytowych człowieka;
nowe rozwiązanie techn. (wynalazek) dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia części istniejącego już przedmiotu o trwałej postaci (nie może to być np. sposób wykonania), którego nieodzowną cechą jest użytkowość;
rośliny z różnych grup systematycznych oraz różnych szerokości geogr., pozyskiwane dla różnych celów z upraw i stanu dzikiego;
typ konia obejmujący konie różnych ras wykazujące zdolność do pracy w zaprzęgu, transporcie, na roli, w sporcie i rekreacji.
