upośledzony
Encyklopedia PWN
pisarz japoński, autor powieści, opowiadań, esejów, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury z roku 1994 (jako drugi Japończyk po Kawabacie Yasunarim).
biol. zdolność zwierząt i człowieka do przechowywania w sieciach komórek nerwowych ośrodków mózgu informacji i wykorzystywania ich do aktualnych i planowanych działań.
dyscyplina pedagogiki obejmująca problematykę wychowawczo-leczn. jednostek odbiegających od normy biol., psychicznej lub społ. w stopniu utrudniającym prawidłowy rozwój i współżycie w środowisku społecznym.
awitaminozy
choroby spowodowane niedoborem witamin;
[gr.-łac.],
med. ostre stany chorobowe (gł. u niemowląt karmionych sztucznie) z dominującymi objawami ze strony przewodu pokarmowego — rozluźnionymi stolcami z domieszką śluzu, niekiedy krwi lub treści ropnej;
ograniczenie lub brak zdolności do wykonywania czynności w sposób lub w zakresie uważanym za normalny dla człowieka, wynikające z uszkodzenia i upośledzenia funkcji organizmu.
