trójwymiarową
Encyklopedia PWN
gotyk
styl występujący w architekturze i sztukach przedstawiających w okresie dojrzałego i późnego średniowiecza;
[niem.],
graf
mat. obiekt G = (V, E), składający się z niepustego zbioru wierzchołków V oraz zbioru połączeń między nimi (krawędzi) E, będącego zbiorem 2-elementowych podzbiorów V.
[gr.],
mat. pojęcie z zakresu geometrii wielowymiarowej; podobnie jak zbiór punktów P(x, y, z), których współrzędne x, y, z spełniają równanie postaci F(x, y, z) = 0, tworzy powierzchnię dwuwymiarową (n = 2) zanurzoną w przestrzeni trójwymiarowej (n = 3), tak też zbiór punktów P(x1, x2, ... , xn) przestrzeni n-wymiarowej, których współrzędne x1, x2, ... , xn spełniają równanie F(x1, x2, ... , xn) = 0 (zw. równaniem h.), tworzy twór geom. zwany hiperpowierzchnią;
rodzaj twórczości operującej metodą fotografii trójwymiarowej, opartej na zjawisku fazowym fal elektrycznych;
ros. wynalazca systemu filmu trójwymiarowego;
