wierzchołków
Encyklopedia PWN
bot. apikalne (szczytowe) merystematyczne (merystemy) części pędu roślinnego lub korzenia, samoodnawiające się i zapoczątkowująca nowe człony (fitomery) pędu lub umożliwiające wydłużanie korzenia;
graf
mat. obiekt G = (V, E), składający się z niepustego zbioru wierzchołków V oraz zbioru połączeń między nimi (krawędzi) E, będącego zbiorem 2-elementowych podzbiorów V.
[gr.],
inform. struktura danych mająca postać drzewa (mat.), w którym jest wyróżniony jeden wierzchołek, zwany korzeniem;
organogeneza
biol.:
[gr. órganon ‘narząd’, génesis ‘powstawanie’],
mat. bryła będąca sumą skończonej liczby czworościanów, sklejonych tak, by ich łączne wnętrze (wnętrze zbioru) było w jednym kawałku (spójne) oraz aby w jednym kawałku było wnętrze jej części wspólnej z odpowiednio małą kulą o środku w dowolnym z wierzchołków.