tlen
Encyklopedia PWN
związek nieorganiczny, bezbarwny gaz o charakterystycznym zapachu;
anaerobioza
życie w środowisku niezawierającym wolnego tlenu lub jedynie z jego śladami;
[gr. an- ‘nie’, āḗr ‘powietrze’, bíos ‘życie’],
anaerobowy proces, anoksybioza,
proces biochemiczny odbywający się bez udziału tlenu atmosferycznego, np. fermentacja, glikoliza, dostarczający żywym organizmom energii.
urządzenie do oznaczania we krwi zawartości tlenu i dwutlenku węgla, a także mierzenia pH krwi;
anestezjologia
med. nauka i dział medycyny klinicznej zajmującej się wszystkimi metodami znieczulenia, prowadzeniem chorych bezpośrednio przed, w czasie i po operacji;
[gr. anaisthēsía ‘znieczulenie’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
anoksja
niedobór tlenu w tkankach;
[gr. an- ‘nie’, oxýs ‘ostry’, ‘palący’],
