teorie-dynamiczne
Encyklopedia PWN
psychol. pojęcie definiowane niejednolicie, najczęściej rozumiane bądź jako zbiór względnie stałych dla danej jednostki właściwości (cech) psychicznych, warunkujących stałość jej zachowania się i postaw, bądź jako zespół warunków wewn., wyznaczający organizację zachowania się człowieka, jego psychiczną tożsamość, kierunki i sposoby przystosowania się do otoczenia i jego przekształcania;
brytyjski fizyk, pionier fizyki XX w..
kierunek badań ekonomicznych, zwany też szkołą sztokholmską, zapoczątkowany na przełomie XIX i XX w. przez szwedzkich ekonomistów;
szwedzki fizykochemik i astrofizyk.
gałąź nauki wyodrębniona z fizyki teoret. i matematyki, zajmująca się analizowaniem teorii fiz. z punktu widzenia ich struktury mat. oraz rozwijaniem teorii mat. na potrzeby fizyki.
topologia
mat.:
[gr. tópos ‘miejsce’, ‘okolica’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
