tajemnica
Encyklopedia PWN
w Kościele katol. obowiązek zachowania tajemnicy przez spowiednika na temat grzechów wyznawanych mu podczas spowiedzi przez penitenta.
w teologii chrześcijańskiej treść wiary (zwłaszcza dogmat Trójcy Świętej, Eucharystia, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, paruzja) jako rzeczywistość tajemnicza, misteryjna (gr. mystḗrion), a jednak objawiona człowiekowi.
know-how
w prawie własności przemysłowej pojęcie wiążące się z objętymi tajemnicą informacjami dotyczącymi sposobu rozwiązania określonego zagadnienia technicznego oraz chronionymi tajemnicą projektami wynalazczymi, które nie zostały zgłoszone do Urzędu Patentowego w celu uzyskania praw ochronnych, także zgłoszonymi w tym celu projektami, ale przed wydaniem decyzji o udzielenie patentu lub praw ochronnych.
[nou hau; ang., ‘wiedzieć jak’] 
,
,
osoba fiz. (uczestnik postępowania prawnego), stanowiąca osobowe źródło dowodowe, wezwana przez uprawniony organ państw. (sąd, prokuratora, policję, organ administracji) do złożenia zeznań w postępowaniu toczącym się przed tym organem.
ogół adwokatów i aplikantów adwokackich.
turecki prozaik i publicysta;
