sędziego
Encyklopedia PWN
czł. ciała kolegialnego powołanego na mocy umowy między stronami do rozstrzygnięcia sporu majątkowego.
w dawnej Polsce urzędnik ziemski, przewodniczący sądu ziemskiego.
stowarzyszenie o zasięgu ogólnopol. zrzeszające sędziów sądów powszechnych, sądów adm., Sądu Najwyższego;
księga Starego Testamentu zawierająca hist. i legendarne przekazy z życia plemion izraelskich w Kanaanie przed powstaniem monarchii (XII–XI w. p.n.e.);
ogół sądów jako odrębnych organów państwowych, sprawujących wymiar sprawiedliwości na podstawie przepisów tzw. prawa sądowego (prawo cywilne, karne, procesowe, o ustroju sądów);
litis contestatio
w procesach rzym. — legisakcyjnym i formułkowym, pierwsze stadium postępowania przed urzędnikiem jurysdykcyjnym, gł. pretorem, kończące się formalnym ugruntowaniem sporu; dawało to sędziemu prywatnemu legitymację do orzekania.
[łac., ‘zawiązanie sporu’, ‘utwierdzenie sporu’],
