szlachectwa
Encyklopedia PWN
tabela rang, ros. Tabiel o rangach wsiech czinow — woinskich, statskich i pridwornych,
skodyfikowany system hierarchii służbowej w Rosji, wprowadzony 1722 przez cara Piotra I Wielkiego;
instytucja państw. zajmująca się sprawdzaniem dowodów dawnego szlachectwa i wydawaniem odpowiednich świadectw, przygotowywaniem dyplomów herbowych dla nowo nobilitowanych, prowadzeniem księgi szlachty i układaniem Herbarza, od 1840 — także weryfikacją tytułów honorowych;
warstwa społeczna, ukształtowana w Europie u schyłku średniowiecza, która w społeczeństwie stanowym tworzyła grupę uprzywilejowaną pod względem prawnym, politycznym i ekonomicznym, a następnie była głównym oparciem władzy państwowej w większości systemów absolutystycznych.
w dawnym prawie pol.: n. sędziego, wytoczenie przez stronę procesową procesu sędziemu o niesprawiedliwe wyrokowanie;
rodzina mieszczan warsz. w XVI–XVII w.:
