sylogizmem
Encyklopedia PWN
Descartes 
, forma zlatynizowana Renatus Cartesius, Kartezjusz, ur. 31 III 1596, La Haye (ob. La Haye-Descartes, Turenia), zm. 11 II 1650, Sztokholm,
francuski filozof, fizyk i matematyk; jeden z najbardziej rewolucyjnych umysłów XVII w., zwany ojcem filozofii nowożytnej.
[dekạrt]
René , forma zlatynizowana Renatus Cartesius, Kartezjusz, ur. 31 III 1596, La Haye (ob. La Haye-Descartes, Turenia), zm. 11 II 1650, Sztokholm,
epichejremat
log. sylogizm w logice Arystotelesa, w którym po jednej albo po dwu przesłankach podawany jest dowód ich prawdziwości.
[gr. epicheírēma ‘zamysł’, ‘wniosek’],
lekarz rzymski, pochodzenia greckiego.
modus ponendo ponens
log. prawo rachunku zdań (sylogizmu kategoryczno-hipotetycznego), według którego prawdziwość poprzednika prawdziwej implikacji pociąga za sobą prawdziwość następnika tej implikacji.
[łac., ‘sposób potwierdzający potwierdzeniem’],
modus ponendo tollens
log. prawo rachunku zdań (sylogizmu dysjunkcyjnego), według którego prawdziwość jednego ze zdań prawdziwej dysjunkcji pozwala wnioskować o fałszywości drugiego.
[łac., ‘sposób zaprzeczający potwierdzeniem’],
modus tollendo ponens
log. prawo rachunku zdań (sylogizmu alternatywnego), według którego fałszywość jednego ze zdań prawdziwej alternatywy pozwala wnioskować o prawdziwości drugiego.
[łac., ‘sposób potwierdzający zaprzeczeniem’],
