styl późny
Encyklopedia PWN
styl
szt. plast. termin, który w badaniach nad sztuką służy do klasyfikacji zjawisk artyst. przez połączenie w grupy dzieł odznaczających się wspólną jakością formy.
[łac.],
styl w sztuce stworzony przez Celtów;
szt. plast. styl w sztuce francuskiej ok. 1710–ok. 1730 oraz w sztuce angielskiej 1800–30;
szt. plast. faza rozwoju sztuki gotyckiej w zachodniej i środkowej Europie ok. 1380–1430;
odmiana baroku i rokoka powstała na obszarze wpływów austr. za panowania ces. Marii Teresy (1740–80);
perpendicular style
termin używany na określenie późnej fazy gotyku angielskiego (ok. 1360 – ok. 1500);
[pə:rpəndı̣kjulər staıl; ang. < łac. perpendiculum ‘pion’],
styl perpendykularny,
