międzynarodowy styl

międzynarodowy styl,

szt. plast. faza rozwoju sztuki gotyckiej w zachodniej i środkowej Europie ok. 1380–1430;

styl międzynarodowy wyrażał nowe dworskie ideały estetyczne późnego średniowiecza; ukształtowany we Francji na dworze burgundzkim przy czynnym udziale artystów niderlandzkich oraz w Czechach na dworze Luksemburgów pod wpływami francuskimi i włoskimi; w Niemczech był związany ze środowiskiem mieszczańskim, początkowo Hamburga i Soest, panował też w Kolonii i Ulm do ok. połowy XV w.; najpełniejszy wyraz znalazł w malarstwie tablicowym i miniaturowym oraz w rzeźbie; charakteryzowała go wzajemna wymiana doświadczeń artystycznych między poszczególnymi ośrodkami, wzbogacenie środków wyrazu, przewaga tematów lirycznych i nastrojowych przy braku dramatyzmu, wyrafinowana elegancja postaci, plastyczny, miękki modelunek bogatych draperii; wprowadzał niekiedy elementy realistyczne; zwany też stylem miękkim lub stylem pięknym.