starzenie
Encyklopedia PWN
dyscyplina naukowa powstała w XX w., badająca społeczne przyczyny i skutki procesu starzenia się;
obróbka cieplna, obróbka termiczna:
rozkład polimerów lub zmniejszenie ich masy cząsteczkowej pod wpływem czynników zewn., takich jak: tlen zawarty w powietrzu i podwyższona temperatura (starzenie termooksydacyjne), woda (degradacja hydrolityczna), światło słoneczne, a zwłaszcza promieniowanie nadfioletowe UV (starzenie fotochemiczne), promieniowanie wysokoenerg. (promienie gamma, rentgenowskie), czynniki biol. (polimerów biodegradacja);
smarne środki, pot. smary,
materiały służące do smarowania powierzchni trących, zaliczane do materiałów konstrukcyjnych.
abscysynowy kwas (ABA),
hormon roślinny (fitohormon) hamujący wzrost i kiełkowanie, pobudzający opadanie owoców i liści, przyspieszający starzenie się tkanek; uczestniczący w regulacji spoczynku i morfogenezy oraz reakcji roślin na odwodnienie;
stopy lekkie (gęstość 2,55–2,80 g/cm3), których gł. składnikiem jest aluminium.
