stan nasycenia magnetycznego
Encyklopedia PWN
stan ferromagnetyka, przy którym wzrost natężenia zewnętrznego pola magnetycznego nie powoduje dalszego wzrostu jego namagnesowania;
fiz., techn. taśma (giętka wstęga) wykonana z materiału magnet. lub zawierająca materiał magnet., stosowana do rejestracji sygnałów elektr., stanowiących przetworzone dźwięki, obrazy lub dane;
obszary jednorodnie namagnesowane do nasycenia;
przetwornik elektromagnetyczny przeznaczony do przetwarzania sygnałów elektr. w zmiany pola magnet. w celu zapisania sygnałów na nośniku magnet. (g.m. zapisująca) lub odwrotnie — zmian pola magnet. w sygnały elektr. podczas odczytywania zapisu z nośnika magnet. (g.m. odczytująca), a także do namagnesowania nośnika w celu skasowania istniejącego na nim zapisu (g.m. kasująca);
namagnesowanie, magnetyzacja, polaryzacja magnetyczna, natężenie namagnesowania, 
,
wektorowa wielkość fiz., stosunek całkowitego momentu magnet. ciała (dipolowy moment magnetyczny) do objętości ciała;
,
fiz. wartość indukcji magnetycznej utrzymująca się w ferromagnetyku po usunięciu zewnętrznego pola magnetycznego magnesującego go do stanu nasycenia;
