stabilną
Encyklopedia PWN
ekon. średniowieczna koncepcja naturalnej (wewnętrznej) ceny dobra.
konkurencja
ekon. proces, w którym uczestnicy rynku, dążąc do realizacji swych interesów, próbują przedstawić oferty korzystniejsze od innych ze względu na cenę, jakość, warunki dostawy i inne charakterystyki, wpływające na decyzję zawarcia transakcji.
[średniow. łacina concurrentia ‘współzawodnictwo’],
ekon. forma konkurencji polegająca na stosowaniu różnych metod popierania sprzedaży przy utrzymywaniu stabilnych cen,
psychol. koncepcja wiążąca cechy osobowości człowieka z właściwościami budowy jego ciała (konstytucją);
kraje rozwijające się, kraje słabo rozwinięte, kraje zacofane, kraje nieuprzemysłowione, Trzeci Świat, Południe,
terminy używane na określenie bardzo zróżnicowanej grupy państw (ponad 140) Afryki, Ameryki Łacińskiej, Azji i Oceanii, z reguły postkolonialnych, które w większości uzyskały niepodległość po II wojnie światowej (wcześniej państwa Ameryki Łacińskiej, Liberia).