solny
Encyklopedia PWN
dzielnica w północnej części Sztokholmu;
spółka akcyjna prowadząca w końcu XVIII w. poszukiwania i eksploatację źródeł solnych w okolicach Buska;
zagłębienie przy brzegu morza okresowo wypełniane wodą morską, która ulega odparowaniu, co prowadzi do powstawania pokładów soli.
w. w woj. małopol., w pow. brzeskim (gmina Szczurowa), na Niz. Nadwiślańskiej, na pr. brzegu Raby, w pobliżu jej ujścia do Wisły;
geol. struktura tektoniczna w kształcie słupa lub grzyba, powstała wskutek przebicia się ku górze — przez młodsze, sztywniejsze skały nadkładu — skał starszych, bardziej plast., mających mniejszą gęstość;
sól kamienna, halityt,
skała osadowa pochodzenia chemicznego składająca się głównie z minerału halitu NaCl (zwanego również solą kamienną);
