skończenie
Encyklopedia PWN
mat. jeden z najważniejszych wzorów rachunku różniczkowego, odkryty 1712 przez B. Taylora;
mat. dla przestrzeni wektorowych U i V — przestrzeń wektorowa oznaczana symbolem U ⊗ V wraz z odwzorowaniem dwuliniowym t: U × V → U ⊗ V, posiadająca własność jednoznacznej uniwersalnej faktoryzacji (dla dowolnej przestrzeni wektorowej W i dowolnego odwzorowania ϕ: U × V → W istnieje dokładnie jedno odwzorowanie liniowe ρ: U ⊗ V → W spełniające warunek ϕ = ρ ⊗ t);
tirez le rideau, la farce est jouée
spuśćcie kurtynę, komedia skończona (ostatnie słowa F. Rabelais’go przed śmiercią).
[tirẹ lö ridọ̈ la fars e żuẹ; fr.],
mat. zbiór (skończony lub nie) równań postaci f1(x) = g1(x), ... , fN(x) = gN(x), gdzie fi, gi (i = 1, ... , N) są funkcjami określonymi w pewnym zbiorze A o wartościach w zbiorze B, a x = (x1, ... , xn) jest zbiorem niewiadomych.
mat. funkcja wymierna postaci 
, gdzie wielomian f(x) jest stopnia niższego niż wielomian g(x), przy czym wielomian g(x) jest nierozkładalny na czynniki;
, gdzie wielomian f(x) jest stopnia niższego niż wielomian g(x), przy czym wielomian g(x) jest nierozkładalny na czynniki;
