skalny
Encyklopedia PWN
geol. pokrywa mas skalnych dużych rozmiarów, oderwana od podłoża i przemieszczona wzdłuż prawie poziomej powierzchni nasunięcia na znaczną odległość (do 200 km), często wewnętrznie silnie sfałdowana i zdeformowana; podrzędne rozwidlenia w czołowej części p. są zw. dygitacjami;
prahistoryczna sztuka, sztuka przedhistoryczna,
sztuka dawnych społeczeństw przed pojawieniem się pisma oraz instytucji państwa.
naturalna, ciekła mieszanina węglowodorów parafinowych (alkany), naftenowych (cykloalkany) i aromatycznych (związki aromatyczne).
pasmo górskie w Sudetach Środkowych, w Czechach (część środkowa) i w Polsce (część południowo-wschodnia i niewielki skrawek części północno-zachodniej, łącznie 9% powierzchni Gór Stołowych);
gwałtowne zaburzenie stanu równowagi we wnętrzu Ziemi, prowadzące do wyzwolenia się energii w postaci ciepła, fal sejsmicznych, ruchu skał i ich trwałych deformacji (np. spękania, szczeliny).
struktura tektoniczna powstała wskutek przerwania i przemieszczenia się względem siebie dwóch części ośrodka skalnego wzdłuż oddzielającej je powierzchni uskokowej (lub szeregu takich powierzchni tworzących strefę uskokową);
