Stołowe, Góry,
pasmo górskie w Sudetach Środkowych, w Czechach (część środkowa) i w Polsce (część południowo-wschodnia i niewielki skrawek części północno-zachodniej, łącznie 9% powierzchni Gór Stołowych);
Stołowe, Góry
Encyklopedia PWN
tworzą płaskie, wydłużone stoliwo (długość ok. 17 km, szerokość ok. 4 km); do Polski należy ich część południowo-wschodnia (najwyższa) i niewielki północno-zachodni skrawek; zbudowane z górnokredowych piaskowców ciosowych i margli; są jedynym w Polsce przykładem gór płytowych; naprzemianległe występowanie leżących płasko ławic piaskowców ciosowych, odpornych lecz silnie spękanych, oraz warstw nieprzepuszczalnych margli i łupków, nadają rzeźbie Gór Stołowych bardzo charakterystyczny rys; występują tu liczne powierzchnie poziome ograniczone prostopadłymi ścianami urwisk skalnych; niższy, rozległy, płaski poziom denudacyjny, wysokość ok. 700–750 m, wznosi się do ok. 300 m ponad obszary otaczające, góruje nad nim (100–150 m) poziom wyższy, który zachował się w postaci odosobnionych masywów skalnych (najwyższe: Szczeliniec Wielki, 919 m, i Szczeliniec Mały, 895 m); osobliwością rzeźby Gór Stołowych są ponadto fantastyczne formy skalne (labirynty, szczeliny oraz skałki w kształcie zwierząt, grzybów, maczug oraz ruin starych budowli). Góry Stołowe są porośnięte lasami świerkowymi z domieszką buka (głównie poziom wyższy); na obszarze Gór Stołowych utworzono 1993 Park Narodowy Gór Stołowych. Atrakcyjny region turystyki letniej.